2013 is begonnen en ik ben eigenlijk wel blij dat de dagen der verplichte nummers weer voorbij zijn. Ook de dagen voor de vakantie waren van die dagen dat je als invaller niet erg druk bent, als je al gevraagd wordt. Kortom ik ben best blij dat het weer “gewoon” januari is.
Tijdens de kerst heb ik kunnen nadenken over hoe en wat ik het komende jaar zou willen. En daar ook op kunnen en willen inzetten heeft mij bezig gehouden. Daarnaast heb ik vijf verjaardagen, kerst, oud- en nieuw en een traditioneel zoveeljarig trouwdiner gehad. Ik was zo druk als een klein baasje om alle festiviteiten af te lopen met de daarbij behorende kiloknallers… Maar de gesprekken waren leuk, de gemaakte wensen waren soms erg ver van origineel en gemeend in de dagen na de jaarwisseling. Mensen die je niet aankijken of de niet even de hand schudden om je een goed jaar te wensen, vreemd…of juist passend in de huidige ik-cultuur. Goede vraag, wie een goed antwoord heeft, ik houd mij aanbevolen. Ik ben van mening dat als je iemand zien of groet dan kijk je die persoon aan en geeft even een hand als dat kan.
Maar goed 2013 was gestart en ik was eigenlijk wel benieuwd of er nog klusjes zouden zijn voor deze invaller. Maar zondagavond kwam de inmiddels bekende stem van de coördinatrice van de invallers. “Hai, Daan, kun je de komende week invallen? Middenbouw. De meester is ernstig grieperig en dat duurt wel even.” Maar natuurlijk, is goed ik zal d’r zijn. Inmiddels een week op deze school gestaan en komende week ook. Heel bijzonder. Ik mag werken met kinderen die naar school gaan op een AZC. Wat een andere dynamiek. Enorm leuke sfeer. Soms best moeilijk om elkaar te begrijpen maar dankbaar werk. Hier zitten leerlingen die zo graag kennis willen opdoen en ik mag ze daarbij helpen. Weer een feest maar dan met bijzondere gasten. Ik leer net zo hard met ze mee. En als beloning krijg ik elke dag een tekening of vijf mee naar huis. En waar hang je die nu op…
Het begint al mooi en ik hoop dat het alleen maar mooier wordt.
Leave a Reply