Het begon als een Jip en Janneke verhaal. “Juf is ziek” Redelijke paniek als ik mij op maandagmorgen meld en blijkt dat mijn mentrix ziek is en dus niet komt. Voor vervanging kan niet worden gezorgd, want die blijkt domweg niet beschikbaar.
Samen met de IB-er fiets ik naar het gymlokaal. De helft van de leerlingen zit daar te wachten. Het nieuws dat gymnastiek iet doorgaat komt als slecht nieuws. We fietsen als één groep terug naar school. Daar aangekomen verdelen de meesters Jaap en Klaas de kinderen over twee groepen. Dat is feest voor de kinderen! Ik heb nu ervaren wat de reden is waarom de groepen uit elkaar getrokken zijn. De ochtend verloop met wat lichte straffen redelijk soepel. Na de middag wordt het roer omgegooid en worden alle kinderen verdeeld over alle groepen. Ik was ineens een verhuiscoördinator in de dop. Meester Daan, waar moet ik zitten? Meester Daan, moet ik mijn bank ook mee? Meester Daan, waar liggen mijn spullen nu? Aan het einde van de middag kwamen de kinderen allemaal terug. Dit was het moment voor het Meester-Daan-Uit-Zijn-Tent-Lokken-Spel. Er is een aantal leerlingen erg bedreven in het, precies op het randje van wat wel en niet mag, balanceren. Opeens spreekt het altijd keurige meisje allerlei schuttingtaal als ik zeg dat iets niet mag. Een jongen komt naar mij toe en geeft aan dat hij ALTIJD aan het eind van de dag op internet mag, echt waar Meester Daan, echt waar. Het was weer een hele beleving en ik heb het allemaal in een kort verslagje, circa één A4-tje, aan mijn mentrix gemaild en bespreek het op in de vierde schoolweek.
Op school lijkt het nu de week van de afvallers te zijn. Op dinsdag komt Anita samen met onze mentor de klas binnen en geeft aan te stoppen op de KPZ maar ver gaat op Windesheim. Dit is beter te combineren met haar werk- en thuissituatie.
De les is veel kunstgeschiedenis en een zeer enthousiaste leraar die wild door de klas springt en blij is met alle reacties en vragen.
Op donderdag is het wederom een afvaldag. Nicole geeft aan te stoppen en wil niet verder. Haar werk is belangrijker en ze is nog jong dus over twee jaar gaat ze het weer proberen.
Daarna gingen we vrolijk kleien en heb ik een ringvaas gemaakt.
Afgelopen zaterdag was ook een lesdag. Die gaan al wat soepeler dan de eerste keer. Zelfs mijn glockenspiel-fobie is wat aan het afzwakken. Ik heb nog elf lotgenoten die slecht slapen van het glockenspiel.
En toen was het zaterdagnamiddag en mocht ik eindelijk naar mijn vrienden op de boot.
Lekker gepokerd met een borreltje erbij en twaalf uur later ging ik slapen en was ik even van de wereld………heerlijk
Leave a Reply