Mij hoor je dat regelmatig zeggen. In de kroeg, bij vrienden maar momenteel heel vaak tegen iedereen die vraagt hoe het nu met mijn opleiding aan de PABO gaat. Ik moet, as we speak, nog één cijfer ontvangen. Ik ga er vanuit dat het in orde is maar zoals een goed Hollandsch gezegde stelt: “It ain’t over till it’s over…”
We wachten dus rustig af. Maar wat doe je dan? Na vier jaar in de boeken in eens even niets, nou ja er ligt nog wel iets dat nog moet gebeuren maar dat staat de diplomering niet in de weg. Ik heb nu zomaar overal tijd voor. Dat is raar! Vandaag dat wandje gesausd, de garage goed opgeruimd en voorbereidend werk voor het hockeyseizoen van dochterlief gedaan.Ik fiets rustig naar school om de kinderen op te halen en bedenk dat ze gewoon mee kunnen en hun vriendjes en vriendinnen ook, wat?!, zelfs ouders als ze dat willen! Ik hoef niet geconcentreerd achter de PC of in de boeken. Dat is bijzonder kan ik je vertellen.
Ik heb ondertussen ook een bijzondere gewaarwording, ik geniet intens van hele kleine momenten. Zou dat komen omdat ik “stressloos” ben? Wie het weet mag het zeggen. Afgelopen zondag heb ik zo bijzonder intens genoten van Hidde die vond dat hij wel kon pootje baden aan het strand. Hij wilde zijn broek opstropen maar ik vond het beter dat hij die broek maar uit deed. Hij had per slot van rekening een mooie stoere onderbroek aan. Hidde beaamde dit en ging gekleed in onderbroek en nette zondagse blouse te water. Niet veel later lag hij lang uit op zijn rug op de waterlijn. Ik keek toe met een glimlach van oor tot oor! Ik werd er warm van. Wat was dit een fijn moment, waarom? Ik weet het niet.
klik hier voor een grotere fotoIk geniet nog eventjes door. 16 september hoor ik of ik alles correct heb behaald. Dan mag de vlag uit. Ik zou zeggen geniet er van en tot later!
Meester Daan
Leave a Reply