Zweethandjes en bibberknieën had ik deze week. Niet van de hoeveelheid werkstukken dit keer. Daar krijg je een punthoofd van… Nee, deze week was het de week van de stagebeoordeling.
Ik wist dat dit er aan kwam. Al sinds begin december. Toch wel wat nerveus. Samen met mijn mentor een tweetal lessen uitgezocht die ik als demonstratieles kon doen. Eerst een kringgesprek en daarna een lesje taal over striptekenen. Om half elf zou mijn rayondocente er zijn. En ze was er stipt op tijd. Eerst een bakje koffie en de zenuwen uit het lichaam krijgen. Dat lukte haar. Ik ben vol goede moed gestart met het kringgesprek. Laten we het over het schaatsen hebben, dat ze allemaal gedaan hebben. Ik stelde voor dat iedereen in de kring hier iets over zou vertellen en dat ik de kringleider ben. Het begon redelijk goed met een enthousiaste leerling die vertelde honderd uit over wat en hoe hij gedaan had op de schaats. Ik denk dit gaat goed, leerlingen aan het woord en de kringleider zwijgt. Maar nummer twee is aan de beurt en zegt doodleuk:”Ja, ik heb dat ook gedaan, net als hij”
Ik voel een druppeltje zweet langs mijn slaap lopen en denk ‘Als ze dat nu maar niet allemaal gaan roepen’. Dat gebeurde dus. Ik was in plaats van 25 minuten klaar in slechts 12 minuten. Maar de overgang naar de volgende les was eentje die ik in mijzelf geoefend had dus. Dat moet lukken en dat lukte ook.Groep acht ging aan het stillezen en groep zeven mocht hun taalspullen pakken. Daar stond meester Daan. Alles thuis uitgewerkt voor deze les in powerpoint. Laat het digibord maar deze fantastische presentatie tonen.
Ik had getest dus hij deed het zonder morrelen. Plaatje één komt in beeld. Ik start mijn inleiding en prompt gaat er een handje omhoog met een vingertje. Ja, zeg het maar. Het is al 2009 meester en niet 2008… F*ck, denk ik, heb ik weer. Kinderen zie je allemaal een glimlach krijgen. Ik kreeg ook iets, het enorm warm. Gauw verder met de volgende dia en de inleiding. Ze hangen aan mijn lippen en ze doen goed mee uiteindelijk. Tijdens de verwerking, het doen na het horen, gaan ze enthousiast aan de slag. Ik heb mooie strips gezien. Ik loop tijdens de verwerking rond en zie dat mijn mentor en rayondocent zich afzonderen om mij te bespreken. Na tien minuten komt mijn mentor naar binnen en kijkt met een bepaalde glimlach mij aan en zegt: ”Je mag bij haar komen Daan”. Ik pak mijn spullen en ga zitten aan de tafel in de lerarenkamer. Een lesje positieve feedback gegeven is gestart. Allemachtig wat kan zij dat goed. Ik leer al pratend met haar. We komen tot de conclusie dat ik mijn zakelijkheid niet in een powerpoint voor kinderen moet stoppen. Les één. Ik mag best wel met meer stemverheffing en mimiek presenteren. Les twee. En zo gaat het door. Maar aan het eind de verlossende woorden. Ik krijg een ruim voldoende voor mijn stage en demonstratieles. Saillant detail de bespreking van de mentor en de rayondocent mondde uit in een discussie. De Rayondocente wilde mij “slechts” een voldoende geven en mijn mentor een ruim voldoende. Na enige discussie bleek dat de rayondocente mij had beoordeeld als of ik een tweedejaars student was. Toch knap dat ik dan ook voldoende scoor!
Verder geen les gehad deze week alleen spullen ingeleverd. 6 februari hoor ik de uitslag daarvan.
Ik heb ook afscheid genomen van mijn huidige stage klas. Ik mis ze nu al. Ze hebben een mooie plaquette gemaakt met daarop allemaal goede wensen voor mij. Erg leuk!
Maandag , schoolweek 19,start ik in groep 5 een club van 29 kinderen…….
Leave a Reply