We gaan naar Istanbul, we gaan naar Istanbul, we gaan naar Istanbul, we gaan naar Istanbul. Tenminste als ik niet uitgeloot word. Volgend jaar april gaan we op werkweek naar Turkije. Na een presentatie en wat Turkse hapjes tijdens die voorlichting heb ik direct mijn formulier ingevuld en afgegeven. Dit is een kans! Dit mag ik niet missen. Cultuur snuiven met je klas- en schoolgenoten.
Ik wacht af, moet alleen nog even een geldig paspoort regelen.
De week vloog weer voorbij. En in die week een ruim voldoende gescoord voor een muziekles. Het zit blijkbaar toch in mijn bloed alhoewel Jolanda daar anders over denkt. Ik heb een liedje ingestudeerd en daar een tekst in het thema van de Boekenweek bij gemaakt. De kinderen vonden het een klein feestje met mij. Ik heb met mijn zuiverste stem het liedje zelfs voorgezongen. En beloofde ik de kinderen dat als het allemaal goed zou verlopen ik zelfs het liedje op mijn glockenspiel zou spelen. Aldus geschiedde. Meester Daan op een krukje voor de klas gaf een optreden. Ik kreeg applaus, net geen staande ovatie, maar het was hartverwarmend.
Op de KPZ was het weer gezellig. De drama les was wederom hilarisch. Een schimmenspel waarbij de meest vreemde gedaantes voor het scherm kwamen. Tot zelfs licht , onbedoeld weliswaar, erotische beelden. Later hebben we nog heerlijk gelachen om elkaars zelfportret waarbij een van de klasgenoten zijn kwaliteiten als schilder liet zien door een foto te printen en die dan als een soort Bob Ross in te kleuren. De docent was in het begin erg te spreken over het resultaat totdat hij hoorde hoe het gemaakt was. Wel een heel leuk les idee vond de rest. Daarna nog wat geknoeid met ecoline en zelfs dat was redelijk fraai geworden.
Het was weer een leuke week.
Leave a Reply