Tralala! De muziekles is ook weer voorbij. Ik had nog een muziekles op het programma staan. Die moest beoordeeld worden voor mij portfolio muziek. Ik heb mij goed voorbereid en het weereiland gedaan. Een beproefd medicijn om zelfs de grootste amuzikale leerling aan de muziek te krijgen.
Alle instrumenten (werkelijk) uit de kast getrokken. Het methodeboek voor mijn neus heb ik alle beschikbare instrumenten de revue laten passeren. Als een volleerd muziekdocent vertelde ik over de schellering, tamboerijn, glockenspiel en alle andere dingen waar geluid uitkwam. Enige discussie over geluid en de associatie daarbij was er wel. Ik vind persoonlijk dat een bellenring onlosmakelijk met kerst te maken heeft. Eén leerling was het daar niet mee eens. De bellenring is volgens hem een duidelijk herfstgeluid. Ik heb samen met de rest hem er toch van kunnen doordringen dat het echt wintergeluid is. Schoorvoetend heeft hij de bellenring aangepakt en enthousiast mee gerinkeld als ik met de aanwijzer langs de sneeuw op het eiland ga. De tweede ronde heb ik een leerling die alles maar boring vindt de aanwijzer gegeven. Een wilde kakofonie van geluid vulde het klaslokaal, iedereen volgde zijn aanwijzingen. Het is gelukt! groep 7/8 is muziekaal, nou ja een beetje muzikaler.
De lessen deze week liepen wat door elkaar en waren op één na weer leuk. Alleen de donderdagavondles met nagenoeg alleen maar droge kost was niet de leukste. Meligheid sloeg de klok en ik heb huilend van het lachen in mijn bankje gezeten. Een sollicitatie om er uit te worden gestuurd …..
Zaterdag is een vol geplande dag met onder andere een bezoek aan mijn klasgenote Marjolijn, Lijntje voor intimi. Op een plek waar Nederland lijkt op te houden staat een pittoresk boerderijtje waar zich het leven van Lijntje afspeelt. Het beeld dat ik had is bevestigd. Een positief beeld met enkele dingen waar ik jaloers op kan zijn. Ook een hoop dingen waar ik overigens niet jaloers op ben. Ik doel dan niet op het feit dat ze in één van de verafgelegen donkerste stukken van Nederland woont, maar het bijzondere leven dat zij heeft en de zorgen die daar bij ook meespelen. Het was een bonte avond met bijna alle klasgenoten. En die klasgenoten mochten hun partner meenemen en zelfs de kinderen. Ik heb gezichten en namen gezien die ik nu bij de verhalen kan plakken.
Ik heb er nog een geweldig recept voor een lekker stokbrood gekregen ook!
Op de terug weg dacht ik nog even terug aan mijn kerstgroet voor mijn PABO klas en riep nog even in mijzelf, jullie zijn allemaal KANJERS! Een Joost bedankt voor de herinnering aan het periodeboek.
Komende week ga ik sociaal-emotioneel aan de gang. Weer een uitdaging!
Leave a Reply