Hoe gaat het? Vragen ze mij regelmatig. Ik kan steeds vaker zeggen “Goed!” Niet alle dagen heb je een topdag maar het zijn er meer dan saaie dagen en dat is een fijne gedachte. Ik merk dat ik steeds beter in mijn leerkracht-vel kom te zitten en dat het lesgeven steeds meer fijne kanten krijgt.

De rapporten de afgelopen weken besproken met de ouders. Bij wijze van proef hebben wij enkele leerlingen op basis van vrijwilligheid betrokken bij het bespreken. De kinderen hebben een schoolloopbaanmap en daarin staan alle mooiste, beste, gaafste, duidelijkste voorbeelden van hoe zij zich op school bezighouden. Er zitten LeerlingVolgsysteem uitdraaien in en natuurlijk twee cijferlijsten, eentje hoe de leerling denkt te hebben gescoord en eentje met de daadwerkelijke cijfers. Deze lijken redelijk op elkaar is mij opgevallen.  Het is fantastisch om te ervaren hoe dat in die gesprekken gaat. Ik kan ondertussen de ouder(s) en de leerling observeren en zien hoe de leerling groeit naar mate het gesprek vordert. Leuk om te zien dat de ouders hun zoon of dochter complimenten geven en andersom. er worden volgens mij in deze gesprekken meer resultaten behaald dan in een “normaal”gesprek met ouder(s).

Afgelopen vrijdag merkte ik wederom weer hoe leuk het lesgeven is. De leerlingen kwamen met vragen waarop ik wel direct kon antwoorden maar ik merkte dat er een paar Oh Ja! zit dat zo… momentjes waren. Ik heb de leerling die het snapte het laten uitleggen aan de andere die nog niet goed begrepen hoe het moest met dat procenten uitrekenen en die rare breuken benoemen. Aan mijn instructietafel zag ik mooie momenten. Leerlingen die intrinsiek gemotiveerd waren en elkaar helpen met de moeilijkheden die zich voordeden. Jezelf als leerkracht kunnen wegcijferen is dan wel leuk bij een rekenles. Ik heb genoten.

De studie vordert in tijd zeer snel. Tien juli aanstaande sta ik op een podium heb ik mijzelf beloofd. Die dag krijg ik mijn diploma waar ik vier jaar voor aan het werk ben geweest. Een beetje vervelend is het wel dat er momenteel zo gesneden wordt in het onderwijs. Ik lees dan bijvoorbeeld dit, een column van Paul de Blot.

http://pauldeblot.nl/2012/02/15/zijn-onze-kinderen-nog-belangrijk/

met name zijn laatste regel is een heel intrigerende vind ik.

“Bezuinigen in de opvoeding is bezuinigen op de toekomst.”

Maar goed, nog vijf maanden…